We hebben lang geprobeerd het geheim te houden, maar dat was toch niet helemaal gelukt. Op 8 november verzamelden we bij station Breukelen om op reis te gaan naar Amsterdam. Doel: Nemo. Bagheera had van tevoren kaartjes voor de trein gekocht en iedereen ingecheckt zodat we zonder vertraging konden instappen.  We werden geassisteerd door de vader van Erik en de vader van Jelle.

 De treinreis op zich was een hele belevenis, we hoorden vele verhalen over treinen en reizen langskomen en door de raampjes zagen we Amsterdam steeds dichterbij komen. 

Op het Centraal Station van Amsterdam aangekomen leek het ons leuk om elke welp zichzelf te laten uitchecken. Sommige welpen kregen er geen genoeg van om zichzelf uit te checken en uit te checken en uit te checken, totdat ze weer ingecheckt waren. Gelukkig had dat geen gevolgen, de NS weet hoe kinderen denken. 

Bij Nemo werden we ontvangen door een medewerker die ons een ruimte aanwees waar we onze spullen in een soort kist konden doen en waar we de hele dag mochten terugkomen voor bijvoorbeeld de lunch. Ideaal. 

Na wat uitleg van dezelfde medewerker mochten we naar binnen.

We deelden de horde op in groepjes, niet dat ze speciaal bij elkaar moesten blijven, maar het scheelt nogal of je op 20 kinderen moet letten of op 5. Zodra we de trap op waren geklommen, was ik mijn groepje kwijt..... maar zij mij gelukkig niet en steeds hoorde ik aan alle kanten dat ik echt hier moest komen kijken of hier en ook nog daar. Een aantal kinderen was duidelijk al eerder geweest en wist de weg.

Maaike mocht helpen bij de kettingreactie, een soort voorstelling; ze bleek heel sterk te zijn en wel 1000kg te kunnen tillen.

We verkenden verdieping voor verdieping en gingen ook naar het dak. Toen we alles gezien hadden gingen we weer naar Breukelen, met de trein. Iedereen weer inchecken; ik weet niet of iedereen aan het eind ook nog uitgecheckt heeft, maar dat was ook niet van belang. De meeste ouders stonden al te wachten en iedereen kon lekker naar huis.

Chil